In het vorige artikel uit deze serie over inzetpatronen op de lage no-limit tafels besprak ik de mini-donkbet. Deze keer gaat het over een pre-flop play die je regelmatig tegenkomt: de limp-reraise.
Wat is een limp-reraise?
Een limp-reraise is een call van een speler voor de flop, waarna hij een raiser achter hem besluit te reraisen. Bijvoorbeeld: UTG calls, MP folds, CO folds, Button raises, SB folds, BB folds, UTG reraises.
De limp-reraise kom je regelmatig tegen. In de meeste gevallen zijn het spelers in vroege positie die deze play gebruiken. Zelden zie je de limp-reraise in middle position of in late position gebruikt worden.
Wat betekent de limp-reraise?
Een limp-reraise moet je bijna altijd opvatten als een hele sterke hand. Tenzij je een hele goede reden hebt om aan te nemen dat een speler dit met een brede range van handen kan doen, moet je er vanuit gaan dat je tegen een tophand zit. De meeste spelers die een limp-reraise in hun spel hebben doen dit slechts met AA, KK, QQ en AK. Een aanzienlijk deel van hen doet het zelfs alleen met pocket azen en koningen.
Welke spelers gebruiken vaak de limp-reraise?
De limp-reraise wordt in mijn ervaring het meest gebruikt door spelers die vrij passief spelen pre-flop. Denk aan de calling stations (laten we zeggen 40% VP$IP en 2% pre-flop raise) en de tight passives (14/6). Ik vermoed dat zij door hun passieve spel voor de flop zo weinig actie krijgen bij een standaard raise uit vroege positie, dat ze denken dat het beter is om te limp-reraisen om zo toch nog enige actie te krijgen met hun tophand. Helaas zullen de passieve spelers nooit de optimale waarde uit hun tophanden halen, omdat oplettende spelers ze weinig actie geven wat ze ook doen. Het is simpelweg te makkelijk om de passieve spelers op een hele nauwe range handen te zetten wanneer ze raisen of limp-reraisen voor de flop.
Toelichting
Veel calling stations hebben nog een bijkomende slechte gewoonte: als ze limp-reraisen dan maken ze slechts een minimale reraise! Hun gedachte is kennelijk: “Ik heb azen! De absolute nuts voor de flop!! Ik moet nu wel zorgen dat ik gecalld wordt door de raisende speler… Laat ik maar het minimum reraisen.” Met zo’n limp-mini-reraise geeft deze speler de originele raiser echter vaak zulke goede odds dat het voor de raiser winstgevend wordt om te callen met kleine paartjes en andere handen met goede implied odds (suited connectors). Na de flop kan de raiser heel goedkoop wegkomen van zijn hand als hij geen set of andere monsterhand flopt en kan hij heel vaak de limp-reraiser stacken als hij zijn hand wel maakt. Het is meestal erg lastig voor de limp-reraiser om zijn overpair weg te leggen na de flop. Als de stacks nog behoorlijk diep zijn dan is een limp-mini-reraise dus een hele slechte play. Toch zijn er veel loose passives die je deze fout ziet maken.
Wanneer maakt een pokerspeler gebruik van Limp-Reraise?
Ook sommige maniacs (45/30) zijn in staat tot de limp-reraise, helemaal als ze short-stacked raken en/of ze aan het tilten zijn. Hier wordt de situatie interessanter, omdat maniacs met een veel bredere range handen zo’n play kunnen maken. Denk aan handen als JJ en TT en andere middle pairs, wat suited broadway kaarten en andere high card handen die ze overwaarderen. Tegen een maniac zul je daarom vaker de confrontatie aangaan, omdat je hand het gewoon nog goed doet tegen zijn range handen. Voor een maniac is een limp-reraise met een tophand daarom veel misleidender en winstgevender dan voor een passieve speler. Ze zullen weinig respect krijgen van hun tegenspelers en daardoor veel actie krijgen op hun handen.
Wanneer de limp-reraise gebruiken?
Ik zie weining goede mogelijkheden om een limp-reraise te gebruiken in mijn 6-max games op de lage limieten. Als je een tight aggressive spel speelt dan ziet een limp-reraise er zo enorm verdacht uit dat oplettende tegenstanders je gewoon geen actie gaan geven. Daar staat tegenover dat je als TAG-speler voldoende agressief speelt om redelijk wat actie te krijgen op een standaard raise vanuit vroege positie. Je range ligt dan nog wijdopen en je krijgt vaak nog een hoop actie op de flop van slechtere handen.
Een goed moment om een limp-reraise te gebruiken kan zijn wanneer je een game hebt waarin je een tophand hebt (AA, KK, misschien ook QQ en AK) en je uit positie zit tegen één of meerdere extreem agressieve speler(s). Je heft het nadeel van je vroege positie op door eerst slechts te callen en de agressieve speler de eerste raise te laten maken. Deze speler zal weinig respect krijgen en vaak zullen meerdere spelers zijn raise callen of ze zullen zelfs reraisen. Op dat moment kan jij de trekker overhalen en limp-reraisen. De maniac zal je vaak nog een hoop actie geven, terwijl je het veld met je reraise flink zult uitdunnen voor de flop. Als je zelf under the gun had geopend met een raise dan had de maniac wellicht slechts gecalld en waren de pot odds voor de andere spelers zo goed geworden dat ze met een brede range handen ook een flop gingen zien. Je zit dan uit positie in een geraisde, multi-way pot. Weliswaar heb je vaak de beste hand op de flop, maar liever ga je met alleen de maniac naar de flop in een pot die dan al heel groot geworden is. Met een limp-reraise kun je dit bereiken.
Notes maken
Je wilt zeker een note maken over een limp-reraise van een speler. Vanuit welke positie probeerde iemand de limp-reraise? Met welke hand maakte hij de limp-reraise? Dat is informatie die erg waardevol is en die je stack in toekomstige situaties kan redden. Zodra je iemand een limp-reraise ziet maken dan moet je daarom heel goed opletten, ook als je zelf niet in de hand zit!
Conclusie
De limp-reraise is een play die regelmatig voorbij komt op de lage limieten en die vaak wordt gebruikt door passieve spelers. Zelf kun je de play niet al te vaak winstgevend gebruiken, omdat je veel informatie weggeeft over je hand. Toch is er af en toe een goed moment om een limp-reraise te maken, met name als je uit positie zit tegen een speler die vrijwel zeker gaat raisen na jouw call.
